"Var mısın iddaya? Yoksa korkar mısın?" dedi alayla. "Varım. Neyine?" düşünmeden cevap vermiştim. Ama korkmamalıydım. Daha çok yaklaştı. Kalbim hıznı artırırken "eğer seni bu okuldan bir ay içerisinde ağlayarak gönderirsem bir gün boyunca kölem olursun ve..." dedi. Kulağıma eğilip sadece benim duyabileceğim bir şekilde devam etti. "Benimle birlikte olursun." Yutkundum. Böyle bir şey olmaması gerekiyordu. Bir kaç adım gerileyip yüzümü inceledi. Aklımdaki düşünceleri atıp sırıttım. Onun yaptığı gibi yapıp yaklaştım. "Eğer ben kazanırsam sende benim bir gün kölem olacaksın ve..." kulağına doğru yaklaşmak için omuzlarına tutundum. Yutkundu. Sesimi sadece onun duyabileceği şekilde ayarlayıp konuştum. "Bu şehirden de hayatımdan da çekip gidersin." ............. "Görmek istemediğin şeylere gözlerini kapata bilirsin. Ama hissetmek istemediğin şeylere kalbini kapatamazsın..." dedi bir anda. Eliyle oynarken devam etti. "Bir yerde duymuştum da." İstemsizce kıvrıldı dudaklarım. "Görmek istemediğin şeylere gözlerini kapatırsan senin içini görmek isteyenlere zorluk çıkarmış olursun. Hissetmek istediğin şeylere kalbini kapatamazsın. Zaten kapatsanda bir işe yaramaz. Çünkü biz insanlar hissetmeye kalbimizden başlarız." ............. "Ben bu melodinin sahibine AŞIK oldum. Onun kusursuz ritmine TUTULDUM . Bir kez daha düşün adam. Bu melodi bu kadar hızlı olmasa düşerdim ben. Çünkü ben nefesin nefesimdeyken artan ritmin melodine yansışına TUTUNDUM...." Derin bir nefes aldı verdiğim nefesten. "Bu melodiyi bu ritme sen taşıdın güzelim. Aşık olmakta,tutulmakta,tutunmakta sana ait..." ............. ~Aşk ve gurun hikayesiydi onlarınki. Hayatları boyunca gururlarını önde tutanlardı onlar. Ölümü bile göze almışken gururları uğruna sizce aşka karşı koyabilecekler mi?~
Tüm Wattpad Kitapları İçin:
HİKAYEYİ OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder