#Gençkurgu da 2. - 25.01.2017 Ölüm. Dört harf, iki hece, sayısız anlam ve sayısız acının içerisinde barındığı; hayatta gerçekleşeceği kesin olan, yaşa saygısı olmayan, ne zaman ve nerede, nasıl geleceği belli olmayan, bazen bir hayata son veren, bazense bir hayata dönüm yaşatan olay. Karlı bir kış günü, ablasıyla saklambaç oynayan Aras Karahanlı, yüzüne yerleşen son içten gülümsemeyi o gün atmıştı belki de. Mutlu bir hayat, bir saat içinde mahvolabilir miydi? Karahanlı'nın hayatı, daha çocuk yaşında kararmış, parlak bakan gözlerini, siyahi bir kasvete bulamıştı. Hayata bu denli duygusuz yaklaşmaya başlamış genç adam, hislerini geri kazanabilir miydi? * "Hayatta..." dedi Aras, ormanlık yola girdiğimiz an, sesini toplamaya çalışarak, ona bakmamı sağlandığında, "Her şeyi doğru yaptığımı düşündüm. Hata payım yoktu, yanılma, yanlış payım yoktu. En ufak hatam, felaketim olabilirdi, ben bu doğrultuda yetiştirildim. Kalbimi kullanma yetim elimden alınmıştı, sadece mantığımla hareket etmeliydim. Öyle de yapıyordum, bedenimde taşıdığım yüreğin, vücuduma kan pompalamaktan başka bir halta yaradığı yoktu. Sonra, hiç beklemediğim bir an da karşıma sen çıktın ve o zamana kadar sadece kan pompalayan kalbim, konuşmaya başladı."
Tüm Wattpad Kitapları İçin:
HİKAYEYİ OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder