MAFYA'NIN PRENSESİ

"Hepiniz hoş geldiniz. Bu gece burada hem karaman hastanesinin özel hastane olarak ankarada birinci olmasını kutluyoruz, evet arkadaşlar hastanede çalışan tüm doktorlara, hemşirelere, ve çalışanlar sayesinde bu duruma geldik. Hepinize teşekkür ederim"dedim ve alkış koptu. Eylül bana bakıyordu ve alkışlamaya başladı ben heyecanlanıyordum. Bir çok kez böyle konuşma yaptım ama hiç birinde böyle olmamıştı. Konuşmaya devam ettim. "Burada bulunmamızın diğer bir sebebi ise (derin bir nefes aldım ve devam ettim) ben Yiğit Karaman acımasız, gururlu, sinirli, dediğim dedik, ve her işle uğraşan ben Yiğit Karaman aşık oldum. " kızlar hemen bana mı bana mı demeye başladı. Eylül' e baktığımda kendi aralarında masayı dönmüş gülüyolardı. Sonra tekrara bana bakmaya başladı. "Evet aşık oldum bir hafta önceydi, şimdiki Karaman hastanesi olan ama önceki adı Ersel olan hastaneye gittim. Bahçede konuştuk bizimkilerle bahçede bir ses hemen baktık, bir kız bahçede bağırıyordu. Bayağı bayağı bir erkeğe sigara içmesinden hesap soruyordu. Ama unutamadım o hastaneye gittikçe onu her gördüğüm de bir kez daha aşık oluyorum. Korkuyorum da kaybetmekten çünkü bana bile karşı çıkıyor, kafa NK tutuyor. Hastaneden gidicem durduramayacaksınız diyor. Ne yapacağım seninle bee güzelim, ben seni bırakmam herkes duysun sen benimsin, benim kızımsın, benim olana kimse bakamaz, o benim Eylül POLATLI benimsin bir yere gidemezn."İndir