Şimdi seninle karşılaşmak vardı. Bir sokakta yahut bir kitapta. O kitabın herhangi bir cümlesinde. Ama artık o da olmuyor. Cümleler dahi yan yana getiremiyor bizi. Özledim kelimesi az geliyor böyle zamanlarda. Yutkunamıyorum, nefes aldığımı hissetmiyorum, hissedemiyorum. Sanki yetmiyor nefesim. Yeni doğan bir bebek gibi hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum. İçimde, kalbime yakın bir yerde uğultu oluyor. Canım yanıyor sanki. Yokluğun bir zincir gibi elimi kolumu bağlıyor. Gel desem gelir misin? Çünkü biliyorum sen gelirim desen her şeyi bırakır sana koşarım. Saatlerce gel diye uğraşırım. Sahi sende özledin mi beni? Beraber şarkı dinlememizi, sıkıca sarılıp gökyüzüne bakmamızı, saatlerce susmalarımızı, nedensizce birbirimizi izlememizi... Ben özledim o günleri. Hem de çok özledim gülüşü güzelim. Sen özledin mi bilmiyorum ama bekliyorum. Tekrar geleceğin günü büyük bir sabırla bekliyorum.
Ben bu hikayede yalnız kalan taraf olmak istemezdim. Tek dayanağım sen iken sensiz kalmak istemezdim. Aklıma da gelmezdi bir gün tek başıma hayal kuracağım. Çünkü bilirsin bizim hayallerimiz bile beraberdi. Orada bile yalnız kalmama izin vermezdin. Sen beni nasıl yalnız bırakabildin gülüşü güzelim. Bu satırları yalnız yazmama nasıl izin verebildin? Hiç mi yanmıyor canın, hiç mi özlemiyorsun beni? Gökyüzüm dediğin gözlerim, hiç mi aklına gelmiyor? Ya verdiğimiz sözler... Her şeyi geçtim onları da mı unuttun? Bu gün yokluğunun üçüncü ayı. Sensizliğimin 92. günü. Çok değil mi? Bence de çok. Gelsen diyorum. Yine tutsan ellerimden. Ah be adam. Nasıl da belli yokluğun. Ne de güzel yakıyorsun canımı. Böyle mi olacaktık biz?
Bitti mi onu söyleseydin bari, söyleyip de gitseydin. Böyle bırakmasaydın beni. Böyle yarım kalmasaydım. Arka fonda Sezen Aksu çalarken yazıyorum sana bu satırları. O vazgeçtim diyor. Ben diyemiyorum. Vazgeçmeden gel istiyorum. Daha fazla yormadan gel. Olur mu... Wattpad - Sessiz Keman kitabından
YAZAR: Samime CEYHAN
İletişim: kitapphuzur_@hotmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder