yalnızlığım

Yalnızlığıma değer veriyorum ben. Oturtuyorum onu karşıma, susturuyorum önce. Çünkü en çok benimle o, susar ben konuşurum. Ben susarım o konuşur. Ona değer veririm ben çünkü beni bir tek o anlar. Hiç darılmaz bana. Ve en önemlisi ise susar hep dinler beni ve herkesten daha çok anlar beni. Nereye gidersem gideyim beni asla bırakmaz. Hep yanımda olur, beni sever de. Beni bu hayatta bir tek anlayan odur. Başkaları anlıyorum der anlamaz. Sevdim der sevmez. Gitmem der gider. Ve her gidiş bir vedadır. Her bekleyişte koca bir yalnızlık ve sensizliktir... Ne güzel demişler aslında, akillandıkça az konuşursun diyenler. İnsanların gerçek yüzlerini gördükçe daha çok seversin yalnızlığı. Ve daha iyi anlıyıp düşünürsün...